strona główna niezbędnik słownik

Ryczałty podatkowe polegają na dopuszczeniu przez prawo podatkowe możliwości opodatkowania w sytuacjach, gdy „nie ustala się rzeczywistego dochodu a niekiedy także obrotu, przyjmując za podstawę opodatkowania szacunkowe wielkości przychodu, zyskowności, bądź też pewne zewnętrzne znamiona przedmiotu opodatkowania, jako wyznaczniki do określenia stawki lub wysokości podatku. Rezygnacja z ustalania rzeczywistych wielkości podstaw opodatkowania oznacza także możliwość ograniczenia zakresu ewidencji i dokumentacji. Dla podatnika jest to korzyść, która polega na zmniejszeniu kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, oszczędność czasu i duże uproszczenie w rozliczeniach podatkowych. Mniej ścisły reżim ewidencji i dokumentacji, to także jednocześnie zmniejszone możliwości kontroli ze strony organów podatkowych. Tym samym mniejsze zagrożenie odrzuceniem ksiąg podatkowych jako nierzetelnych i ograniczenie możliwości zastosowania wobec podatnika tzw. domiaru podatkowego. Takie zmniejszenie zakresu ewidencji i dokumentacji to także korzyści dla administracji podatkowej i Skarbu Państwa. Zmniejsza to bowiem nakład pracy jaki trzeba poświęcić na kontrole podatkowe i koszty jakie są z tym związane”*.

Do uproszczonych form wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych należą:

• ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,
• zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych oraz
• karta podatkowa .

W przypadku wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przedmiotem opodatkowania jest „przychód uzyskany przez podatnika. Opodatkowanie nie zależy natomiast od uzyskanego faktycznie dochodu. Co do zasady, jego wysokość (podstawa opodatkowania) jest ustalana na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji przychodów”*.

„Z uproszczonej formy opodatkowania skorzystać mogą także osoby duchowne prawnie uznanych wyznań*”*. Przyjęta konstrukcja podatkowa ma wówczas charakter typowego ryczałtu. „Rezygnuje się tutaj bowiem z ustalenia rzeczywistych lub szacunkowych dochodów osób duchownych, ograniczając się do kwotowego (ryczałtowego) określenia świadczenia podatkowego, którego wysokość zależy od trzech elementów:

1. funkcji duszpasterskiej (np. wikariusz, proboszcz, rektor),
2. liczby mieszkańców w danej parafii – według stanu na dzień 31 grudnia ostatniego roku podatkowego,
3. wielkości (wyrażonej w liczbie mieszkańców) gminy lub miasta, na terenie którego położona jest parafia”*.

Więcej informacji na temat karty podatkowej – patrz: Karta podatkowa – pojęcie.

Opracowane na podstawie:

Dzwonkowski H. (red.), Prawo podatkowe, Warszawa 2010, s. 189 i 195.