strona główna baza prawa podatkowego . . . skarga na bezczynność organu podatkowegoskarga na bezczynność organu podatkowego

Pojęcie bezczynności organu podatkowego

Organ podatkowy, jeżeli nie załatwi sprawy w  przewidzianym terminie, zobowiązany jest zawiadomić stronę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Ten obowiązek ciąży na organie podatkowym bez względu na to, czy niezałatwienie sprawy nastąpiło z przyczyn leżących po stronie organu, czy też z winy strony*. Zawiadomienie o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie organ powinien skierować do strony postępowania niezwłocznie, gdy pojawią się jakiekolwiek przeszkody w toczącym się postępowaniu. Nowy termin załatwienia sprawy organ powinien wyznaczyć kierując się zasadami wyrażonymi w art. 125 i 139 OrdPU. Mimo, że przepisy  nie wyznaczają żadnych granic wydłużenia terminu przez organ to nie powinno to oznaczać dowolności. * 

„Z treści art. 140 ordynacji podatkowej wynika jednoznacznie, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub też nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność organu spowodowana została przyczyną zawinioną lub niezawinioną organu w ich podjęciu lub dokonaniu.” *

Skarga na nieterminowość

Zgodnie z art. 141 par. 1 OrdPU na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art. 140 służy stronie ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej. Przez niezałatwienie sprawy w wyznaczonym terminie rozumie się opieszałość przy dotrzymywaniu terminów ustawowych i wyznaczonych w trybie art. 140 par. 1 OrdPU. Ponaglenie jest więc środkiem prawnym, który ma służyć ochronie zasady szybkości postępowania i materialnych interesów podatnika. * Przepis art. 141 par. 1 nie określa terminu, w którym strona może wnieść ponaglenie. Może być więc zastosowany od razu po upływie pierwszego terminu załatwienia sprawy albo po bezskutecznym upływie terminu dodatkowego, podanego w zawiadomieniu zgodnie z art. 140. *

„Z art. 141 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa* (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wynika, że ponaglenie przysługuje na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art. 140. Ustawodawca w art. 141 ustanowił dla strony prawo wniesienia ponaglenia w związku z niezałatwieniem sprawy w terminie. Strona będzie podejmowała decyzję, czy ponaglenie wnosić natychmiast po upływie terminu określonego w art. 139, czy też po upływie terminu wyznaczonego w trybie art. 140. Ponaglenie na niezałatwienie sprawy w terminie jest swoistym środkiem ochrony praw strony w postępowaniu podatkowym. Ponaglenie to przysługuje na czynność organu administracyjnego, która w tym przypadku będzie przybierała postać swoistego milczenia administracji.” *

Z par. 2 art. 141 wynika, iż organ podatkowy uznając ponaglenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Przepis nie określa ani terminu załatwienia ponaglenia, ani długości okresu, o jaki może być przedłużone załatwienie sprawy. * Jeżeli ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych nie przyniesie skutków, strona może złożyć skargę na bezczynność organu podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zgodnie z art. 3 par. 2 pkt 8 PPostSądAdmU. *

„Ponaglenie z art. 141 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa* jest środkiem zaskarżenia, z którego skorzystanie warunkuje dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego. W przypadku uznania ponaglenia za nieuzasadnione, organ powinien w formie postanowienia orzec, że ponaglenie nie zostało uwzględnione. Wydanie takiego postanowienia będzie uzasadniało wniesienie skargi do sądu administracyjnego na bezczynność administracji.” *

Nota zawiera pełną treść. Jest dostępna bezpłatnie.

System logowania i płatnego dostępu do not jest obecnie niedostępny.