strona główna baza prawa podatkowego . . . przedmiot opodatkowania w podatku od towarów i usługaport w podatku od towarów i usług.

Aport w podatku od towarów i usług.

W nocie poddano analizie problematykę opodatkowania aportów (czyli wkładów niepieniężnych do spółek) na gruncie podatku VAT. Wskazano kwalifikację prawnopodatkową aportu w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Omówiono zakres opodatkowania aportów podatkiem VAT oraz możliwy zakres zwolnień w odniesieniu do aportów (w tym wkładów niepieniężnych w formie nieruchomości). Przedstawiono również zasady traktowania aportu w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na gruncie VAT. Rozważono wątpliwości odnośnie sposobu ustalania podstawy opodatkowania przy wnoszeniu aportów. Ponadto wyjaśniono wpływ wniesienia aportu na korektę podatku naliczonego i na prawo do odliczenia podatku naliczonego W nocie przedstawiono także zasady dokumentowania aportów dla potrzeb podatku VAT.

1. Pojęcie i przedmiot aportu

Aport jest wkładem niepieniężnym wnoszonym do spółki w celu pokrycia udziałów. Zgodnie z art. 158 i art. 309 kodeksu spółek handlowych (KSH), wspólnicy spółek prawa handlowego mają prawo do pokrywania obejmowanych udziałów (akcji) wkładem niepieniężnym (tzw. aportem). Przedmiotem aportu do spółki mogą być rzeczy (aport rzeczowy) lub prawa (aport praw). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wkładem niepieniężnym na gruncie prawa handlowego mogą być:

• własność rzeczy ruchomych i nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego gruntów,
• ograniczone prawa rzeczowe w postaci użytkowania, służebności gruntowej i spółdzielczego prawa do lokalu,
• prawa na dobrach niematerialnych mających wartość majątkową, w szczególności prawa autorskie, prawa własności przemysłowej, prawa do wynalazków (patenty), znaki towarowe, informacje związane z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (tzw. know-how) – określane w nomenklaturze prawnopodatkowej wartościami niematerialnymi i prawnymi,
• papiery wartościowe (akcje, udziały w spółkach z o.o., obligacje, weksle),
• prawo do odpłatnego korzystania z rzeczy (najem, dzierżawa, leasing)
• wierzytelności wymagalne i możliwe do ściągnięcia (pieniężne oraz niepieniężne).

W przypadku wkładu do spółki cywilnej przedmiotem aportu, zgodnie z art. 861 kodeksu cywilnego, może być własność lub inne prawa albo świadczenie usług (w tym pracy własnej wspólnika).

2. Zasady opodatkowania aportu na gruncie podatku od towarów i usług.

Zasady opodatkowania aportów (wkładów niepieniężnych) wnoszonych do spółek ulegały zmianom w trakcie obowiązywania przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej „VATU” lub „ustawą o VAT”). Początkowo, na mocy § 8 ust. 1 pkt 6 nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług*, wnoszenie aportem poszczególnych składników majątku do spółek prawa handlowego i cywilnego traktowane było jako czynność zwolniona z VAT. Przy czym równocześnie w odniesieniu do aportu, którego przedmiotem było przedsiębiorstwo lub zakład (oddział) samodzielnie sporządzający bilans, zastosowanie miało wyłączenie z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 VATU. Regulacja zawarta we wskazanym wyżej rozporządzeniu wykonawczym Ministra Finansów, zwalniająca aporty od podatku VAT, budziła zasadnicze zastrzeżenia co do jej zgodności z art. 19 oraz z przepisami tytułu IX dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej*. Zwolnienie to wiązało się także z komplikacjami w rozliczeniach podatkowych przede wszystkim w związku z wymogiem korekty odliczonego podatku VAT naliczonego po stronie podatnika VAT czynnego wnoszącego aport w postaci innej niż przedsiębiorstwo, który uprzednio używał towarów będących przedmiotem aportu do czynności opodatkowanych.
Z dniem 1 grudnia 2008 r. nastąpiła nowelizacja przepisów, mocą której z nowego rozporządzenia wykonawczego z 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług* usunięto przepis zwalniający aporty z opodatkowania VAT, co oznacza, że od 1 grudnia 2008 roku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według ogólnych zasad. We wskazanym rozporządzeniu Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r., wprowadzono przepis przejściowy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia aportu (§ 38 rozporządzenia). W okresie pomiędzy 1 grudnia 2008 r. a 31 marca 2009 r., przewidziano możliwość stosowania przez podatnika zwolnienia. Zatem do 31 marca 2009 r. podatnicy, dokonując aportu, mogli (nie mieli obowiązku) zastosować zwolnienie od podatku. Po tej dacie, wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego lub cywilnego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu. Reasumując:

• do 30 listopada 2008 r. wnoszenie aportów było zwolnione od podatku od towarów i usług;
• w okresie od 1 grudnia 2008 do 31 marca 2009 r. wnoszenie aportów podlegało co do zasady opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jednak podatnicy mieli możliwość wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług;
• od 1 kwietnia 2009 r. wnoszenie aportów do spółek prawa handlowego i cywilnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na zasadach ogólnych.

Taki stan prawny obowiązuje również na gruncie aktualnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług*. Równocześnie zachowano zasadę, że w przypadku gdy przedmiotem aportu do spółki jest całe przedsiębiorstwo podatnika lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, transakcja taka podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT (zob. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).
Zatem jeżeli przedmiotem aportu są poszczególne składniki majątku podatnika stanowiące rzeczy (nieruchomości lub rzeczy ruchome), a także wszelkie postacie energii – czyli towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 VATU – wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 VATU, podlegającą – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast w przypadku gdy przedmiotem aportu nie są towary, lecz prawa (w szczególności wartości niematerialne i prawne), wówczas wniesienie takiego wkładu niepieniężnego do spółki stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 VATU, podlegające – co do zasady – opodatkowaniu VAT. Zgodnie z tym przepisem przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
W każdym z tych przypadków, opartym na podstawie stosunku prawnego wspólnika ze spółką, istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów, będącym świadczeniem wzajemnym. Zatem wniesienie aportu spełnia kryterium odpłatności, co przesądza o tym, że stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU*. Z tym, że w przypadku wkładów wnoszonych do spółek osobowych wspólnik nie nabywa udziału kapitałowego, lecz tzw. udział spółkowy (czyli ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej wyrażający się przede wszystkim w prawie do udziału w zyskach spółki). Wniesienie aportu stanowi więc czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, z wyjątkiem
zbycia w formie aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (zob. art. 6 pkt 1 VATU).
Podleganie opodatkowaniu czynności wniesienia aportów oznacza, że:
1) czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik VAT;
2) wniesienie aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dostawa towarów lub świadczenie usług);
3) aport będzie podlegał opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.
Podkreślić należy, że czynność wniesienia aportu do spółki prawa handlowego lub cywilnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy podmiotem wnoszącym wkład niepieniężny jest osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i niebędąca w związku z tym podatnikiem VAT. Incydentalna czynność polegająca na wniesieniu aportu do spółki przez osobę fizyczną (np. w postaci nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład jej majątku osobistego) nie może być kwalifikowana jako przejaw działalności gospodarczej, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ podatkowi temu podlegają czynności wykonywane przez podatników VAT w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 25.09.2009 r., nr ILPP2/443-966/09-2/MN.
Zatem o objęciu aportu opodatkowaniem VAT decyduje status podatkowy podmiotu wnoszącego aport. Tylko czynność wniesienia aportu do spółki dokonana przez podatnika VAT podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.
W praktyce podatnicy VAT wnoszący aporty mogą mieć do czynienia z następującymi przypadkami, które wywołać mogą różne skutki podatkowe:
a) wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części – wyłączone z opodatkowania na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT,
b) wniesienie aportem poszczególnych składników majątku przedsiębiorstwa, która to czynność w zależności od okoliczności faktycznych i prawnych może podlegać opodatkowaniu VAT lub korzystać ze zwolnienia z tego podatku.

3. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części – skutki podatkowe w podatku VAT.

3.1. Wyłączenie aportu z opodatkowania VAT – brak podatku VAT należnego.

Zgodnie z art. 19 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Prawo unijne przewiduje zatem możliwość opcjonalnego wyłączenia z zakresu przedmiotowego podatku VAT transakcji mających za przedmiot przedsiębiorstwo (całość lub część majątku podatnika). Decyzja o wyłączeniu transakcji dotyczących zbycia przedsiębiorstwa poza zakres opodatkowania VAT należy do państw członkowskich. Polska skorzystała z tej opcji, stanowiąc w art. 6 pkt 1 VATU, że przepisów ustawy nie stosuje się do
transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyłączenie to dotyczy także zbycia w formie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki.
Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało odrębnie zdefiniowane na gruncie ustawy o VAT. Dlatego w celu określenia jego zakresu należy posiłkować się definicją zawartą w art. 551 Kodeksu cywilnego, z uwzględnieniem jednak orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który wskazał na autonomiczne cechy transakcji zbycia całości lub części majątku podatnika na gruncie prawa unijnego. W myśl art. 551 KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwę przedsiębiorstwa),
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nich wynikające z innych stosunków prawnych,
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
• koncesje, licencje i zezwolenia,
• patenty i inne prawa własności przemysłowej,
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
• tajemnice przedsiębiorstwa,
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog składników przedsiębiorstwa wskazany w art. 551 KC nie ma charakteru zamkniętego. Wyliczenie to ma charakter przykładowy. W konkretnym stanie faktycznym przedsiębiorstwo może więc obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 551 KC. Wskazuje na to także treść art. 552 KC., w myśl którego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Z orzecznictwa TSUE wynika, że pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane funkcjonalnie i jednolicie w całej Unii Europejskiej. W wyroku z 10.11.2011 r. w sprawie C-444/10 (Christel Schriever) TSUE orzekł, że art. 5 ust. 8 Szóstej dyrektywy (obecnie art. 19 dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał przypomniał, że w odniesieniu do pojęcia „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użytego w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze Szóstej dyrektywy, orzekł już, że pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w Szóstej dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie. Stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 Szóstej dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia, przekazanie aktywów w rozumieniu art. 5 ust. 8 Szóstej dyrektywy może mieć miejsce również bez przekazania prawa własności nieruchomości.
Nie można natomiast uznać, że bez udostępnienia nabywcy lokalu handlowego nastąpiło przekazanie w rozumieniu tego przepisu, jeżeli prowadzona działalność gospodarcza polega na użytkowaniu niepodzielnego zespołu dóbr ruchomych i nieruchomych. W szczególności, jeżeli lokal handlowy jest wyposażony w stałe instalacje niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, nieruchomość ta musi wchodzić w skład przekazywanych aktywów, żeby można było mówić o przekazaniu całości lub części aktywów w rozumieniu Szóstej dyrektywy.
Podobnie, przekazanie aktywów może nastąpić, jeżeli lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą.
Każda inna wykładnia – zdaniem Trybunału – skutkowałaby arbitralnym rozróżnieniem między przekazaniem przez zbywców będących właścicielami lokali, w których mieści się przekazywane przedsiębiorstwo lub jego część, z jednej strony, a przekazaniem przez zbywców będących jedynie dzierżawcami tych lokali z drugiej. Ani bowiem brzmienie art. 5 ust. 8 Szóstej dyrektywy, ani jego cel nie pozwalają przypuszczać, by ci ostatni nie mogli przekazać aktywów w rozumieniu tego przepisu.
Jak wynika z powyższych rozważań, w celu ustalenia, czy transakcja mieści się w pojęciu przekazania aktywów w rozumieniu Szóstej dyrektywy (odpowiednio w pojęciu „całości lub części majątku” w rozumieniu art. 19 obecnie obowiązującej dyrektywy 2006/112/WE), należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje. W ramach tej oceny szczególne znaczenie będzie mieć charakter działalności gospodarczej, o którą chodzi.
Odnosząc powyższe tezy orzecznictwa TSUE do definicji przedsiębiorstwa przyjętej na gruncie polskiego prawa cywilnego wskazać należy, że składniki materialne i niematerialne przykładowo wymienione w art. 551 KC, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest więc, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Orzecznictwo polskich sądów administracyjnych wpisuje się w tezy powołanego wyżej wyroku TSUE w sprawie C-444/10, czego przykładem jest wyrok NSA z 10.03.2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10, w którym Sąd orzekł, że charakter prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej (handel), z jednoczesnym zagwarantowaniem korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu, sprawia, iż wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa wnoszonego aportem własności nieruchomości nie niweczy możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie na podstawie długotrwałej umowy najmu tej nieruchomości.
Zatem sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 VATU, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie prawa unijnego rozumieć w sposób funkcjonalny a nie tylko werbalny, tzn. analizując czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia (w tym aportu), pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy*.
Przy czym w ustawie o VAT zawarto legalną definicję „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, która obowiązuje od 1 grudnia 2008 r. Zgodnie z art. 2 pkt 27e VATU przez. zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Podsumowując, jeżeli przedmiotem aportu jest przedsiębiorstwo jako całość lub jego zorganizowana część (w podanym wyżej rozumieniu), wówczas czynność ta pozostaje całkowicie poza zakresem działania ustawy o VAT.
W związku z tym podatnik wnoszący aportem przedsiębiorstwo (lub jego zorganizowaną część) nie ma obowiązku:

• rejestrować tego zdarzenia gospodarczego w ewidencjach VAT,
• wykazywać podatku należnego z tytułu tej czynności,
• korygować odliczonego (lub nieodliczonego) uprzednio podatku od towarów stanowiących składniki przedsiębiorstwa wniesionego aportem do spółki.

3.2. Podatek VAT naliczony przy wniesieniu aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jak wskazano wyżej czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa podatnika lub zorganizowanej części jego przedsiębiorstwa jest neutralna podatkowo na gruncie podatku VAT. Nie jest to bowiem czynność zwolniona z podatku VAT, lecz czynność całkowicie wyłączona z zakresu opodatkowania tym podatkiem (niestanowiąca dostawy towarów ani świadczenia usług). Jest to zatem czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że podatnik wnoszący do spółki aport w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie ma obowiązku dokonywać jakichkolwiek korekt podatku naliczonego w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa wniesionego aportem do spółki.
Nabywca przedsiębiorstwa, czyli spółka do której wniesiono przedsiębiorstwo aportem, staje się natomiast następcą prawnym zbywcy (podmiotu wnoszącego aport), przejmując w szczególności obowiązek dokonywania (kontynuowania) korekty podatku naliczonego, który wystąpił w przedsiębiorstwie zbywcy. Z art. 91 ust. 9 VATU wynika bowiem, że w przypadku wniesienia aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, na nabywcę przeniesiony jest obowiązek dokonywania stosownych korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1-8 VATU. Dokonywanie (kontynuowanie) korekt podatku naliczonego przez spółkę będącą nabywcą przedsiębiorstwa wniesionego do niej aportem wynika z tego, że zbywca będący podatnikiem VAT, prowadząc działalność gospodarczą dokonywał zakupów towarów opodatkowanych (z naliczonym podatkiem VAT) na potrzeby tej działalności. W zależności od tego czy był czynnym podatnikiem VAT, czy też korzystał ze zwolnienia z tego podatku, a także od tego jaki był charakter prowadzonej działalności (działalność jednorodna jeśli chodzi o prawo do odliczania podatku naliczonego czy też działalność mieszana – opodatkowana oraz zwolniona z VAT):