strona główna baza prawa podatkowego . . . podstawa opodatkowania w podatku rolnympodstawa opodatkowania w podatku rolnym

Podstawa opodatkowania w podatku rolnym

Podstawa opodatkowania w podatku rolnym została ureguluje w art. 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym*, zwanej w skrócie PRolU. Charakteryzuje się zróżnicowaniem i zależy od tego, czy grunty opodatkowane podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, czy też nie.

W przypadku gruntów gospodarstw rolnych podstawę opodatkowania stanowi liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego. Natomiast w przypadku pozostałych podstawę opodatkowania stanowi liczba hektarów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków.

Ustawa wyróżnia cztery okręgi podatkowe, do których zalicza gminy oraz miasta, w zależności od warunków ekonomicznych jak i produkcyjno-klimatycznych.*

Podatek rolny został wprowadzony w życie w dniu 1 stycznia 1985 r. przepisami ustawy z 15 listopada 1984 roku o podatku rolnym. Początkowo, to jest w momencie wprowadzania, składał się on z dwóch części, a mianowicie z części dotyczącej podatku rolnego od gruntów, oraz z podatku rolnego z działów specjalnych produkcji rolnej. Od 1 stycznia 1992 podatek rolny objął typową produkcję rolną, zwierzęcą i roślinną, ponieważ podatek rolny od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej został włączony do źródeł przychodu podatku dochodowego od osób prawnych.*

Obecnie kwestię podstawy opodatkowania reguluje art. 4 PRolU.

Podstawa opodatkowania podatkiem rolnym cechuje się zróżnicowaniem i zależy od tego, czy grunty opodatkowane podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, czy też nie.

Podstawę opodatkowania w podatku rolnym stanowi w przypadku:

1) gruntów gospodarstw rolnych – liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego,

2) pozostałych gruntów (niebędących gruntami gospodarstw rolnych) – liczba hektarów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków.

Ustawa wyróżnia cztery okręgi podatkowe, do których zalicza gminy oraz miasta, w zależności od warunków ekonomicznych jak i produkcyjno-klimatycznych.*

Podstawę opodatkowania dla gruntów opodatkowanych podatkiem rolnym wchodzącym w skład gospodarstwa rolnego stanowi liczba hektarów przeliczeniowych, wchodzących w skład tego gospodarstwa. Hektar przeliczeniowy jest konwencjonalną jednostką obliczeniową, odzwierciedlającą możliwość osiągnięcia dochodów z danego gospodarstwa rolnego.* Taki sposób obliczania właściwej kwoty należnego podatku ma na celu stworzyć domniemanie prawne co do wysokości dochodów możliwych do osiągnięcia z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Posługując się tym tokiem myślenia, wychodzimy z założenia, że przychód gospodarstwa rolnego zależny jest od ilości, jakości i rodzaju użytków rolnych, warunków ekonomicznych produkcji rolnej, jak i od warunków klimatyczno produkcyjnych. Widać więc jasno, że jednostka przeliczeniowa nie ma ścisłego związku z fizyczną miarą gruntu, gdyż obie od siebie mogą się różnić.*

W celu ustalenia liczby hektarów przeliczeniowych, przelicza się powierzchnię rzeczywistą gospodarstwa rolnego w oparciu o następujące kryteria:

• rodzaj użytków rolnych (łąki, grunty orne, pastwiska),
• klasa bonitacyjnej użytków rolnych (wynika z ewidencji gruntów i budynków),
• przynależność gruntów do jednego z czterech okręgów podatkowych.

Przy czym należy zaznaczyć, iż granice tych okręgów...