strona główna baza prawa podatkowego . . . księga główna w rachunkowościksięga główna w rachunkowości

Księga główna w rachunkowości

W komentarzu przedstawiono instytucję kont księgi głównej w rachunkowości. Przede wszystkim wyjaśniono ich istotę, dokonano odpowiedniej klasyfikacji oraz omówiono zasady funkcjonowania i ustalania listy kont.

Księgę główną tworzą konta syntetyczne ujęte w zakładowym planie kont. Konta księgi głównej, ze względu na duży stopień uogólnień danych, nazywane są również kontami zbiorczymi.

 Istota konta księgi głównej

Należy najpierw jednak wyjaśnić, czym właściwie są konta w rachunkowości. Otóż mianem konta w rachunkowości określa się dwustronny rachunek jednorodnych wielkości przeznaczony do ewidencji stanu i zmian stanu zasobów firmy lub ich sum, jak również przychodów i rozchodów (strumieni) dóbr, usług i operacji finansowych*.

W zależności od stosowanej techniki zapisów, konto może mieć postać:

 kolumny (rubryki) w księdze głównej,

- zbiorów (kartoteki) informacji o określonej treści ekonomicznej magazynowanych na nośnikach danych.

Konta księgi głównej charakteryzują się nazwą, która stanowi odzwierciedlenie jego istotę i wskazuje, które zdarzenia gospodarcze należy na nim ujmować. Poza tym każde konto ma dwie strony ( oznaczane Wn i Ma lub Dt i Ct), które służą do dokonywania zapisów zwiększających lub zmniejszających stan rejestrowanych składników.

Na prowadzenie konta księgi głównej składa się: otwarcie konta (czyli wpisanie salda początkowego), rejestrowanie operacji gospodarczych oraz zamknięcie konta (czyli sumowanie obrotów obu stron konta i ustalenie salda końcowego).

Konta księgi głównej stanowią specyficzne urządzenia ewidencyjne i funkcjonują według zasady podwójnego zapisu. Jej przestrzeganie stanowi gwarancje realizacji zasady równowagi bilansowej*.

 Klasyfikacje kont księgi głównej

Konta księgi głównej mają różnorodny charakter. Można dokonać ich klasyfikacji w oparciu o różne kryteria.