strona główna baza prawa podatkowego . . . uzupełnienie lub sprostowanie decyzji podatkowejuzupełnienie lub sprostowanie decyzji podatkowej

Uzupełnienie lub sprostowanie decyzji podatkowej

Art. 213 O.p. wprowadza możliwość uzupełnienia decyzji organu podatkowego zarówno co do wydanego rozstrzygnięcia, jak i co do prawa odwołania, wniesienia co do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. Uzupełnienie lub sprostowanie może nastąpić zarówno na wniosek strony, jak również z urzędu przez organ podatkowy.

Jeśli wydane rozstrzygnięcie nie jest zupełne, to znaczy organ ustosunkował się tylko do części zgłoszonego żądania bądź nie rozstrzygnął w całości wszczętej z urzędu sprawy podatkowej, stronie przysługuje, w zawitym terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji, zgłoszenie żądania jej uzupełnienia. Niekompletność rozstrzygnięcia powinna być widoczna przy porównaniu go z materiałami zawartymi w aktach sprawy, a więc z żądaniami strony, zakresem postępowania wyjaśniającego, z zebranymi w sprawie materiałami i dowodami.

Uzupełnienie decyzji, które może być dokonane również z urzędu, następuje poprzez wydanie decyzji, od daty doręczenia której biegnie dla strony termin do wniesienia odwołania lub skargi do sądu administracyjnego na decyzję uzupełnioną. W sytuacji negatywnego rozstrzygnięcia żądania uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia organ jest zobowiązany podjąć postanowienie, na które przysługuje zażalenie. Nadmienić jednak trzeba, że z uwagi na dość jednorodny charakter decyzji podatkowych instytucja uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia ma właściwie marginalne znaczenie.

„Uzupełnienie rozstrzygnięcia decyzji następuje w formie decyzji, ale decyzja ta nie ma cech decyzji odrębnej i samoistnej w danej sprawie. W związku z tym, stronie nie będzie służyło od niej odrębne odwołanie, natomiast termin do wniesienia odwołania od decyzji (uzupełnianej) będzie biegł dopiero od doręczenia stronie decyzji wydanej na skutek żądania uzupełnienia rozstrzygnięcia”*

W terminie 14 dni od daty doręczenia aktu strona może wystąpić z żądaniem uzupełnienia decyzji co do prawa jej wzruszenia (poprzez wniesienie odwołania, powództwa do sądu powszechnego, skargi do sądu administracyjnego) albo też sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia. Uzupełnienia czy też sprostowania decyzji obarczonej wyżej opisanymi brakami organ podatkowy może dokonać z urzędu – nie jest on wówczas ograniczony żadnym terminem.

W literaturze przyjmuje się, że przepis ten ma zastosowanie wyłącznie do braków decyzji polegających na niezałatwieniu sprawy w całości.*  W prawie podatkowym, szczególnie w wymiarze zobowiązań, rozstrzygnięcia mają w zasadzie charakter jednorodny i jednostkowy. Dotyczą wysokości konkretnego zobowiązania, zarówno wtedy, gdy chodzi o wymiar podatku, jak i wówczas, gdy wniosek dotyczy zaniechania, umorzenia czy rozłożenia na raty. Rzadko się natomiast zdarza, aby sprawa miała tak „rozległy” charakter, aby jakaś jej część nie została rozstrzygnięta.

W wyniku zastosowania przepisu art. 213 OrdPU w jednej sprawie podatkowej powstaną dwie jej „całości”; pierwszą stanowi to niepełne, pierwotne rozstrzygnięcie o istocie sprawy, a drugą będzie dopełnienie tegoż rozstrzygnięcia w decyzji uzupełniającej.* 

Przepis art. 213 OrdPU jest niewystarczający i nie chroni dostatecznie strony postępowania podatkowego, w szczególności w sytuacji, w której ograniczone zostały w art. 210 wymogi OrdPU w zakresie uzasadnienia decyzji. Podatnik powinien mieć prawo żądania także uzupełnienia uzasadnienia.

Wybór przez stronę możliwości przewidzianych w art. 213 lub 220 OrdPU musi być konsekwentny, gdyż skorzystanie przez stronę z jednego z wymienionych środków procesowych...