strona główna baza prawa podatkowego . . . doręczenie zwykłe w postępowaniu podatkowymdoręczenie zwykłe w postępowaniu podatkowym.

Doręczenie zwykłe w postępowaniu podatkowym

Przepisy Ordynacji podatkowej przewidują tzw. doręczenia właściwe i zastępcze. Doręczenie właściwe oznacza dostarczenie pisma bezpośrednio do rąk adresata. Doręczenie zastępcze oznacza natomiast doręczenie pisma innej osobie niż adresat, jako że w wielu przypadkach dokonanie doręczenia samemu adresatowi jest utrudnione, a nawet niemożliwe. Zasadą jest, że pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

„Zakres stosowania wprost przepisu art. 148 OrdPod jest ograniczony tylko do uczestników postępowania będących osobami fizycznymi, a więc do stron czy ich pełnomocników. Doręczenie unormowane w tym przepisie należy do kategorii doręczeń właściwych, gdyż dokonuje się go bezpośrednio w stosunku do adresata pisma, nie korzystając z niczyjego pośrednictwa, z wyjątkiem przypadku opisanego w art. 148 § 2 pkt 2 OrdPod”.

„O skuteczności doręczenia nie może decydować fakt skierowania przez organ decyzji na adres wskazany w zgłoszeniu aktualizacyjnym. Obowiązek aktualizacji danych, nałożony inną ustawą nie może skutecznie zmieniać unormowań dotyczących doręczeń przewidzianych w Ordynacji podatkowej. Ewidencja jest źródłem informacji dla organów o podatnikach, z tym że w przypadku, gdy dane w niej znajdujące się, nawet na skutek zaniechania podatnika, nie zostały zaktualizowane i zostanie wykazane, że faktyczne miejsce zamieszkania podatnika jest inne, nie ma podstaw by uznać, iż doręczenie na adres wynikający z ewidencji jest doręczeniem skutecznym” .

Za skuteczne musi być uznane doręczenie pisma osobie fizycznej także w siedzibie organu podatkowego oraz w miejscu pracy adresata osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

„Tak jak doręczenie «bezpośrednie» będzie uznane za skuteczne, jeżeli zostało dokonane do rąk osoby uprawnionej do odbioru korespondencji, tak i stwierdzenie, iż odmowa przyjęcia pisma wywołuje skutek w postaci uznania je za doręczone, wymaga stwierdzenia, że odmowy dokonała osoba uprawniona.”.

Z treści art. 148  OrdPod wynika, że zawarta w nim regulacja dwukrotnie stanowi o doręczaniu pism w miejscu pracy*. Uwzględniając jednakowoż racjonalność ustawodawcy, za w pełni zasadny uznać należy pogląd, że są to dwa różne miejsca pracy. O ile w pierwszym z tych przepisów* chodzi o zakład pracy, w którym adresat pisma jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę czy innej umowy (zlecenia, agencji itp.), a więc o miejsce, w którym występuje on jako pracobiorca, o tyle w drugim z tych przepisów* ustawodawca ma najwyraźniej na myśli miejsce pracy jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, samodzielnie i na własny rachunek. W pierwszej sytuacji doręczenie musi nastąpić do rąk adresata i nie mogą za niego odebrać skutecznie pisma osoby upoważnione do działania w imieniu pracodawcy (zakładu pracy). W drugiej zaś sytuacji, a więc w przypadku doręczenia w miejscu pracy adresata, będącym miejscem prowadzenia przezeń działalności gospodarczej, doręczenie nastąpić może także do rąk osoby upoważnionej przezeń do odbioru korespondencji*. Zresztą zgoda panuje w orzecznictwie sądowym co do tego, że miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez stronę może być uznane za jej miejsce pracy, w którym można doręczyć skierowane do niej pismo*.

Oczywiście możliwość doręczenia pisma w miejscu pracy adresata osobie upoważnionej do odbioru korespondencji jest do wykorzystania tylko w sytuacji, gdy taka osoba została faktycznie ustanowiona*. Nie jest przy tym konieczne pisemne upoważnienie, a ewentualne nadużycie ze strony osoby odbierającej korespondencję uzasadniać może ewentualne uwzględnienie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu* , potwierdza tą tezę także wyrok sądu, który stanowi, że: