strona główna baza prawa podatkowego . . . cofnięcie odwołania w postępowaniu podatkowymcofnięcie odwołania w postępowaniu podatkowym

Cofnięcie odwołania

Z prawem do wniesienia środka zaskarżenia wiąże się możliwość jego cofnięcia. Prawo do cofnięcia wniesionego środka zostało uregulowane przepisem art. 232 o.p. i stoi ono na gruncie zasady rozporządzalności, zgodnie z którą strona może swobodnie dysponować swoimi uprawnieniami materialnoprawnymi i procesowymi. 

Cofnięcie musi mieć charakter bezwarunkowy, co oznacza, że strona nie może uzależniać go od dokonania przez organ odwoławczy określonych czynności. Potwierdził to NSA wskazując, iż „przepisy procedury administracyjnej nie przewidują możliwości cofnięcia odwołania pod warunkiem, że zostanie uwzględnione żądanie odwołującego(...). W takiej sytuacji pismo strony zawierające oświadczenie o cofnięciu odwołania pod warunkiem nie rodzi skutków prawnych, odwołanie podlega natomiast rozpoznaniu. * Czynność cofnięcia odwołania oznacza rezygnację strony z kontynuowania postępowania podatkowego. Konsekwencją takiego działania jest podjęcie przez organ odwoławczy decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego.

Zasada przysługującej stronie rozporządzalności w zakresie cofnięcia środka zaskarżenia podlega jednak ograniczeniu, które opiera się na przesłance czasu. Czynność cofnięcia może być dokonana tylko do momentu wydania rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy. Należy wyraźnie rozróżnić moment wydania rozstrzygnięcia od momentu jego doręczenia czy ustnego ogłoszenia. Fakt, że decyzja lub postanowienie organu drugiej instancji nie weszły do obrotu prawnego poprzez ich doręczenie czy ogłoszenie, nie wystarcza dla skuteczności czynności procesowej strony, wystarczy bowiem, że rozstrzygnięcie zapadło, a więc zostało sporządzone i podpisane przez osobę upoważnioną do jego wydania. Ograniczenie oparte na przesłance czasu ma charakter czysto formalny. 

Cofnięcie środka zaskarżenia nie jest bezwzględnie skuteczne również pod innym względem. Art. 232 § 2 ustanawia bowiem materialne przesłanki skuteczności cofnięcia środka zaskarżenia, które organ odwoławczy jest zobowiązany rozpatrzeć, a mianowicie przesłanki zgodności z prawem decyzji organu I instancji. Tak więc organ odwoławczy nie uwzględni jako skutecznej czynności cofnięcia, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo utrzymania w mocy rozstrzygnięcia wydanego z naruszeniem przepisów, które uzasadniają jego uchylenie lub zmianę. Zgodnie z powyższym organ odwoławczy przed wydaniem decyzji dotyczącej cofnięcia odwołania przez stronę jest zobowiązany dokonać oceny rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego zarówno w zakresie zgodności z prawem, jak i interesem społecznym. * Interes ten należy rozumieć jako określoną wartość społecznie aprobowana, zasługująca przez to na ochronę.
Jeżeli w wyniku takiej oceny zachodzi prawdopodobieństwo, że wydane rozstrzygnięcie było nieprawidłowe organ odwoławczy odmawia uwzględnienia cofnięcia odwołania. Jako kryterium odmowy przepis art. 232 § 2 O.p. wskazuje więc jedynie konieczność uprawdopodobnienie wydania rozstrzygnięcia z naruszeniem przepisów.

Warto podkreślić, że specjalną nowelizacja 12.09.2002 r. zmieniono redakcję przepisu art. 232 o.p. , dzieląc go na dwa ustępy. Postanowienia pierwszego zdania nie uległy co do istoty zmianie. W obecnym §2 , a poprzednim zdaniu 2, dokonano zmian:

1. Wyraźniej i bardziej kategorycznie sformułowano postanowienia o odmowie cofnięcia odwołania ” organ nie uwzględni cofnięcia odwołania”.
2. Jako kryterium odmowy wskazano prawdopodobieństwo pozostawienia w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów.

W poprzednim rozwiązaniu przepis stanowił o tym, że cofnięcie odwołania „prowadziłoby” do utrzymania w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów. *

Jeżeli strona spełni kryterium wymaganego czasu do dokonania omawianej czynności procesowej, a organ odwoławczy uzna, iż nie ma prawdopodobieństwa, że rozstrzygnięcie wydane przez organ podatkowy I instancji narusza przepisy prawa, dając podstawy do jego uchylenia lub zmiany, cofnięcie odwołania będzie...