Baza prawa podatkowego
- Zobowiązania podatkowe
- Postępowanie podatkowe
- Karta podatkowa
- Podatek od towarów i usług
- Podatek akcyzowy
- Znaki akcyzy
- Podatek dochodowy od osób fizycznych
- Podatek dochodowy od osób prawnych
- Podatek leśny
- Podatek od gier
- Opłata od posiadania psów
- Opłata targowa
- Opłata administracyjna
- Podatek od spadków i darowizn
- Międzynarodowe prawo podatkowe
- Rachunkowość
- Podatkowa księga przychodów i rozchodów
- Doradztwo podatkowe
- Administracja podatkowa
- Ewidencja podatników
- Ustawa Karna Skarbowa
- Podatek od czynności cywilnoprawnych
- Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
- Czynności sprawdzające
- Tajemnica skarbowa
- Podatek rolny
- Opłata skarbowa
- Kontrola skarbowa
- Egzekucja podatkowa
- Podatek od środków transportowych
- Słownik pojęć
- Podatek od nieruchomości
Nota - Koszt historyczny w rachunkowości
komentarze | przepisy | orzecznictwo | interpretacje | literatura |
Koszt historyczny w rachunkowości
Podstawowym celem rachunkowości jest dostarczenie prawdziwego i rzetelnego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej podmiotu gospodarczego. Dla jej przedstawienia niezbędne jest sięgnięcie do zapisów księgowych, które w ujęciu pieniężnym przedstawiają odpowiednio udokumentowane zdarzenia gospodarcze powodujące zmiany w majątku podmiotu i źródłach jego pochodzenia.
Sytuacja majątkowa i finansowa jednostki wskazuje na aktualną kondycję i wartość składników majątku przedsiębiorstwa, dostarczając informacji niezbędnych w procesie podejmowania decyzji.
Majątek przedsiębiorstwa jako całość oraz każdy z jego składników z osobna ma swoją wartość ustaloną w jednostkach pieniężnych, która musi być określona wiarygodnie.
Ponieważ księgi rachunkowe prowadzi się, a sprawozdanie finansowe sporządza się w złotych polskich, wszystkie posiadane przez przedsiębiorstwo aktywa i zobowiązania wyrażone w walutach obcych wymagają przeliczenia na złote polskie.
Wycena wartości składników aktywów i pasywów odbywa się w drodze wyceny bilansowej, którą dokonuje się:
- na dzień powstania składnika majątku, czyli np. na dzień jego zakupu, wytworzenia lub zaciągnięcia zobowiązania oraz
- na dzień bilansowy.
Zarówno w polskiej ustawie o rachunkowości, jak i w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej są stosowane różne sposoby wyceny:
- koszt historyczny,
- koszt bieżący,
- wartość realizacji,
- wartość bieżąca.
Wycena składników aktywów i pasywów na potrzeby rachunkowe odbywa się w ściśle określony sposób według zasad określonych w art. 28 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości*. Dla większości składników ustawa przewiduje wycenę według kosztu historycznego.
Koszt historyczny to klasyczna i tradycyjna metoda wyceny w rachunkowości, która oparta jest na koncepcji nominalizmu pieniężnego. Zakłada ona, że aktywa i pasywa przedsiębiorstwa wyceniane są w wartościach aktualnych w czasie ich nabywania, wytwarzania lub powstawania, czyli po cenach zakupu, cenach nabycia lub kosztu wytworzenia. Inaczej mówiąc, aktywa wyceniane są w kwocie gotówki lub jej ekwiwalentów wydanej w momencie ich nabycia.
Cena zakupu to kwota należna sprzedającemu, bez podlegającego odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu...
To jest jedynie fragment treści, aby uzyskać pełny dostęp
do prezentowanych informacji zaloguj się i wykup abonament lub skorzystaj
z jednorazowego dostępu.