strona główna baza prawa podatkowego . . . konwencja arbitrażowaunormowania prawa podatkowego unii europejskiej dotyczące podatków bezpośrednich. konwencja arbitrażowa

Unormowania prawa podatkowego Unii Europejskiej dotyczące podatków bezpośrednich. Konwencja arbitrażowa

Unormowania europejskiego prawa podatkowego w zakresie podatków bezpośrednich mają jedynie szczątkowy charakter. Uznaje się, że różnice występujące pomiędzy wewnętrznymi unormowaniami poszczególnych państw w odniesieniu do podatków bezpośrednich nie kolidują w sposób bezpośredni z zasadami funkcjonowania wspólnego rynku w tak istotny sposób jak ma to miejsce w przypadku podatków pośrednich.
Niemniej jednak zdecydowano się na podjęcie kroków zmierzających do uregulowania na szczeblu wspólnotowym reguł dotyczących eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych w transakcjach międzynarodowych (w wyniku korekty pierwotnej następuje opodatkowanie przerzuconej części dochodu w podmiocie, któremu należy ją przypisać według zasady dystansu. Natomiast korekta drugostronna zapewnia adekwatne zmniejszenie obciążenia podatkowego podmiotu z nim powiązanego o kwotę podatku od tej przerzuconej części dochodu).

Unormowania europejskiego prawa podatkowego w zakresie podatków bezpośrednich mają jedynie szczątkowy charakter. Uznaje się, że różnice występujące pomiędzy wewnętrznymi unormowaniami poszczególnych państw w odniesieniu do podatków bezpośrednich nie kolidują w sposób bezpośredni z zasadami funkcjonowania wspólnego rynku w tak istotny sposób jak ma to miejsce w przypadku podatków pośrednich.
Niemniej jednak zdecydowano się na podjęcie kroków zmierzających do uregulowania na szczeblu wspólnotowym reguł dotyczących eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych w transakcjach międzynarodowych (w wyniku korekty pierwotnej następuje opodatkowanie przerzuconej części dochodu w podmiocie, któremu należy ją przypisać według zasady dystansu. Natomiast korekta drugostronna zapewnia adekwatne zmniejszenie obciążenia podatkowego podmiotu z nim powiązanego o kwotę podatku od tej przerzuconej części dochodu).
Decydując się na stworzenie Konwencji Arbitrażowej uznano, iż obowiązujące dotychczas postanowienia umów dwustronnych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartych przez poszczególne państwa członkowskie w oparciu o postanowienia Konwencji Modelowej OECD nie przynoszą oczekiwanych rezultatów w zakresie definitywnego wyeliminowania podwójnego opodatkowania odnoszącego się do korekty zysków przedsiębiorstw. Proces wzajemnego porozumiewania się w sprawie dokonania korekty drugostronnej okazywał się częstokroć nieskuteczny dlatego też państwa członkowskie Unii Europejskiej podjęły wysiłki nad wprowadzeniem procedury arbitrażowej, która prowadziłaby do rozwiązania występujących często konfliktów. Wielostronna Konwencja w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w związku z korektą zysków przedsiębiorstw powiązanych z dnia 23 lipca 1990 r. 90/436/EWG (Dz.U.UE C z dnia 30 czerwca 2005 r. 160/11) – Konwencja Arbitrażowa, zobowiązuje właściwe organy do podjęcia decyzji, która eliminuje podwójne opodatkowanie w drodze dokonania stosownej korekty wysokości osiągniętego zysku przez przedsiębiorstwa powiązane. Państwa członkowskie Unii Europejskiej wprowadziły procedurę arbitrażową od dnia 1 stycznia 1995 r., a w międzyczasie również Polska stała się stroną tej Konwencji.
Konwencja ma zastosowanie wtedy gdy, w celach podatkowych, zyski zaliczone do zysków przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa są również lub mogłyby również być zaliczone do zysków przedsiębiorstwa innego Umawiającego się Państwa ze względu na to, że zasady określone w jej art. 4 i stosowane bezpośrednio, bądź też na mocy odpowiednich przepisów prawa obowiązującego w danym państwie, nie były przestrzegane.
Przy stosowaniu Konwencji Arbitrażowej obowiązują następujące zasady:
1)
Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa ma bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa innego Umawiającego się Państwa,
lub
b) te same osoby mają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa jednego Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa innego Umawiającego się Państwa,
i w którymkolwiek z tych przypadków ustanowione lub nałożone zostały warunki, wiążące oba te przedsiębiorstwa w ich stosunkach handlowych bądź finansowych, które różnią się od tych, jakie zostałyby ustanowione pomiędzy niezależnymi przedsiębiorstwami, wówczas wszelkie zyski, które jedno z tych przedsiębiorstw osiągnęłoby bez zaistnienia tych warunków, lecz których w wyniku ich zaistnienia nie osiągnęło, mogą zostać zaliczone do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2)
Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi swoją działalność w innym Umawiającym się Państwie za pośrednictwem znajdującego się na terenie tego państwa stałego zakładu, wówczas za zyski tego zakładu uznaje się zyski, które mógłby on oczekiwać, że zostaną osiągnięte, gdyby jako odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo prowadził taką samą lub podobną działalność, w takich samych lub podobnych warunkach, jednocześnie współdziałając całkowicie niezależnie z przedsiębiorstwem, którego stały zakład stanowi.

Konwencja Arbitrażowa przewiduje powołanie komisji doradczej, która ma wspierać w sposób bezpośredni prawidłowe funkcjonowanie procedury arbitrażowej. W skład komisji doradczej oprócz jej przewodniczącego wchodzą:
– dwaj przedstawiciele każdego z zainteresowanych właściwych organów; liczba ta może zostać zredukowana do jednego w drodze umowy pomiędzy właściwymi organami,
– parzysta liczba niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem, które zostaną wyznaczone w drodze wzajemnego porozumienia ze specjalnej listy osób, w razie braku porozumienia, w drodze losowania przeprowadzonego przez zainteresowane właściwe organy.
Po wyznaczeniu niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem, dla każdej z nich, zgodnie z zasadami obowiązującymi podczas wyznaczania niezależnych członków komisji, wyznacza się zastępcę na wypadek, gdyby niezależne osoby nie były w stanie wykonywać swoich obowiązków.
W przypadku losowania każdy z właściwych organów może sprzeciwić się wyznaczeniu którejkolwiek określonej niezależnej osoby cieszącej się powszechnym uznaniem. Może to nastąpić we wcześniej uzgodnionych pomiędzy właściwymi organami okolicznościach lub w jednej z następujących sytuacji:
– osoba ta jest członkiem lub pracuje na rzecz jednej z zainteresowanych administracji podatkowych,
– osoba ta ma bądź też miała znaczne udziały w lub jest bądź była pracownikiem lub doradcą w jednym lub każdym z przedsiębiorstw powiązanych,
– osoba ta nie gwarantuje w wystarczającym stopniu bezstronności w trakcie rozstrzygania sprawy lub spraw.
Lista niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem zawiera nazwiska wszystkich niezależnych osób nominowanych przez Umawiające się Państwa. W tym celu każde z Umawiających się Państw wyznacza pięć osób, o czym powiadamia Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Osoby takie muszą być obywatelami jednego z Umawiających się Państw oraz posiadać miejsce zamieszkania na terytorium objętym Konwencją Arbitrażową. Osoby te powinny być kompetentne i niezależne. Umawiające się Państwa mogą nanosić zmiany do listy o których to zmianach informują one niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.
Wyznaczeni zgodnie z Konwencją przedstawiciele oraz niezależne osoby cieszące się powszechnym uznaniem wybierają...