Korzystanie z witryny oznacza zgodę na wykorzystanie plików cookie z których niektóre mogą być już zapisane w folderze przeglądarki
Więcej informacji można znaleźć w Polityce prywatności i wykorzystywania plików cookies w serwisie

strona główna -> aktualności

Aktualności

rss

VAT i akcyza Prawo gospodarcze Postępowanie podatkowe Inne Podatki - zagadnienia ogólne Podatki obrotowe Podatki majątkowe Podatki i opłaty lokalne Podatki dochodowe i przychodowe Finanse publiczne
Kategoria: Inne 2014-05-05

Opowieści podatkowe: Praca przymusowa

We wczesnych państwach praca przymusowa była głównym filarem, na którym zbudowano państwo i na którym opierała się jego dalsza egzystencja.

W miarę jak powierzchnia kraju i wewnętrzna stabilizacja wzrastały, prace infrastrukturalne stawały się bardziej ważne. Najbardziej znanym tego przykładem stały się piramidy w Egipcie. W tym kraju używano tego samego słowa na określenie opodatkowania i pracy.

Należałoby uświadomić sobie fakt, że różnica pomiędzy niewolnictwem, pracą przymusową a płatnością podatków przez wolnego obywatela nie zawsze była jasna.

Praca przymusowa nie zawsze miała postać fizyczną, ponieważ mogła czasem polegać na zmuszaniu członków plemienia do udziału w administracji sądowej lub rządzie, jak to miało miejsce w przypadku germańskich zgromadzeń czy przedstawicieli wypowiadających się w imieniu ludności.

W czasach późniejszych ludność mogła wykupić się od obowiązku świadczenia pracy, co jaśniej ilustruje fakt, że było to swoiste opodatkowanie. Znaczenie pracy przymusowej gwałtownie zmniejszyło się jednak w ostatnich wiekach.

W wielu krajach do 2009 r. przetrwały zasady, że osoba prawna ma administracyjne obowiązki, związane ze zobowiązaniami podatkowymi innej osoby. Najbardziej znanym tego przykładem mógłby być obowiązek pracodawcy do poboru podatku od wynagrodzenia jakie wypłaca pracownikowi. Bez wątpienia jest to przykład podatku pobieranego od pracodawcy w formie pracy przymusowej (świadczenie usług).
Podobne sytuacje zdarzały się w przeszłości, lecz różnica polegała na tym, że pan mógł płacić osobiście podatki za jego sługi. Przykładem mogłoby być imperium Franków (ok. 500 do 1000 r. n.e), kiedy właściciel mógł płacić pogłówne, podatek od głowy, za sługi w postaci ryczałtu (moglibyśmy obecnie nazwać go podatkiem od płac).

źródło: Ferdinand H.M. Grapperhaus, Podatki przez wieki. Historia wizualna, Toruń 2010

Tagi:


Zobacz pozostałe wpisy