strona główna aktualności

W związku z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (I FPS 2/13) dotyczącą opodatkowania VAT świadczenia wykonania trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów, w  obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, Minister Finansów wydał interpretację ogólną wyjaśniającą kiedy czynności te należy traktować jako dostawę towarów, kiedy zaś jako usługę modernizacji opodatkowaną preferencyjną stawką VAT.

Na wykonanie trwałej zabudowy meblowej składa się szereg czynności. Czynności te na potrzeby podatku od towarów i usług traktuje się jako świadczenie kompleksowe (złożone), którego wysokość opodatkowania VAT należy ustalić na podstawie elementu dominującego w tym świadczeniu. Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja taka powinna, co do zasady, być traktowana jako dostawa towarów. Jednak, gdy istotą transakcji będą inne (niż dostawa towaru) czynności to, mimo że w ramach takiej transakcji może wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Zgodnie z uchwałą NSA usługa modernizacji, tj. montaż komponentów meblowych w celu wykonania trwałej zabudowy meblowej następujący z wykorzystaniem w sposób istotny elementów obiektu budowlanego, który przez konstrukcyjne połączenie tych komponentów i elementów obiektu stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową, opodatkowany jest stawką VAT w wysokości 8 proc.

Minister Finansów wyjaśnił, iż aby wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami komponenty meblowe stanowiły trwałą zabudowę meblową nie mogą one funkcjonować w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli „wolnostojących”. Obniżona stawka podatku nie może zatem znaleźć zastosowania, gdy zabudowa jest przytwierdzana do ściany lub podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli wolnostojących, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia samej zabudowy, jak i konstrukcji lokalu (elementy mogą być bez uszkodzenia samej zabudowy, jak i konstrukcji  (elementy mogą być bez uszkodzenia tego lokalu przeniesione, przy czym za uszkodzenie nie można uznać pozostawienia w ścianie lub podłodze np. otworów montażowych. Dla całościowej oceny charakteru świadczenia nie ma natomiast znaczenia, czy elementy np. korpusów mebli są ze sobą zespolone i ewentualnie jak silne jest to zespolenie. Istotne dla uznania za „modernizację” jest dopiero odpowiednio trwałe połączenie tych mebli z elementami lokalu.

Przykładem takiej trwałej zabudowy meblowej jest zabudowa kuchenna wykonana z cegły klinkierowej zespolona zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu, gdzie demontaż powodowałby uszkodzenie samej zabudowy, jak i pomieszczenia, w którym została ona zamontowana. Innym przykładem, jaki podaje Minister Finansów, trwałej zabudowy meblowej stanowiącej modernizację jest takie zespolenie wykonanych na wymiar do konkretnego lokalu mebli z elementami tego lokalu, które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane  takie jak cegły czy płyty kartonowo-gipsowe, gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia i komponentów meblowych, bez których to materiałów nie istniałaby możliwość wykorzystania tej zabudowy meblowej w innym miejscu.

Źródło: www.mf.gov.pl