strona główna aktualności

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił się zatem z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie opodatkowania usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się do TSUE z następującymi pytaniami:

1. Czy przepis art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy [VAT] należy interpretować w ten sposób, że usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz usługę leasingu należy traktować jako usługi odrębne, czy jako jedną kompleksową usługę złożoną leasingu?

2. W przypadku odpowiedzi na powyższe pytanie, że usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz usługę leasingu należy traktować jako usługi odrębne, czy art. 135 ust. 1 lit. a) w związku z art. 28 dyrektywy [VAT] należy interpretować w ten sposób, że korzysta ze zwolnienia usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu, gdy ten leasingodawca ubezpiecza ten przedmiot, obciążając kosztami tego ubezpieczenia leasingobiorcę?

Trybunał Sprawiedliwości w odpowiedzi na pierwsze z postawionych pytań uznał, że: „usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie – stanowią one usługi odrębne.”

TSUE wskazał w wyroku, że jako świadczenie usług takie czynności leasingu są tytułem zasady ogólnej opodatkowane podatkiem VAT na mocy art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy VAT, a ich podstawa opodatkowania jest ustalana zgodnie z jej art. 73. Natomiast, jeśli chodzi o usługi ubezpieczenia, zwykle powinny one być zwolnione od podatku VAT.

Trybunał Sprawiedliwości podnosi, że nawet jeżeli leasingobiorca jest zobowiązany do zadbania, aby przedmiot leasingu został ubezpieczony, to jednak dysponuje swobodą ubezpieczenia tego towaru w wybranym przez niego zakładzie ubezpieczeń. Wymóg objęcia ubezpieczeniem sam w sobie nie może dlatego oznaczać, że usługa ubezpieczenia dostarczana za pośrednictwem leasingodawcy, taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, ma charakter nierozerwalny lub dodatkowy wobec usług leasingu. TSUE uznał także, że sposoby zastosowania w tym przypadku odrębnej taryfikacji i fakturowania, odzwierciedlają interesy prawne stron. Leasingobiorca bowiem dąży przede wszystkim do uzyskania usługi leasingu i tylko pomocniczo szuka ubezpieczenia, którego wymaga od niego leasingodawca. Jeżeli leasingobiorca postanowi zapewnić sobie usługę ubezpieczenia również za pośrednictwem leasingodawcy, taka decyzja następuje niezależnie od jego decyzji o zawarciu umowy leasingu. 

W odpowiedzi na drugie z postawionych pytań TSUE uznał natomiast, że: „jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej”. Zatem usługa ubezpieczenia jest świadczeniem niezależnym i odrębnym korzystającym ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując wyrok TSUE potwierdza stanowisko firm leasingowych w sporze z fiskusem, jednoznacznie stwierdzając, że wykonują one dwie niezależne od siebie usługi, tj. usługę leasingu oraz usługę ubezpieczenia i są w tej sytuacji zobowiązane odprowadzić 23-procentowy podatek VAT wyłącznie od usługi leasingu. Usługa ubezpieczenia korzysta ze zwolnienia od tego podatku.